
"De onderliggende psychologische stof zorgt ervoor dat deze met lust en liefde gespeelde, gemusiceerde, gezongen en gedanste voorstelling niet alleen de zintuigen aanspreekt maar ook op een onbewust niveau resoneert."
“Flashbacks en déja-vues versmelten tot één groot komisch gedicht.
Petomaan - Necrofiel - Trompettist is een parabel over kunst. Betekent inspiratie niet: iets nieuw leven inblazen? En leven blaas je ook weer uit. Vandaar de eeuwigdurende band tussen kunst en de dood.”
"De onbekommerdheid waarmee hier toneel wordt gemaakt is op het ogenblik nogal zeldzaam en dat maakt deze gelukte kruisbestuiving van het banale met het absurde, met een prise poëzie, tot iets bijzonders. Het is ook virtuoos, de acteurs lijken het uit hun mouw te schudden."
"Een heerlijke voorstelling. Formidabel acteren. Ogenschijnlijk ziet de voorstelling er mal en kolderiek uit, maar gaandeweg ontdek je een grondpatroon van klassieke snit. Achtereen volgens grotesk, lyrisch en een tragische finale."
Via het Parijse variété eind negentiende eeuw, belanden we in Duitsland ten tijde van de Tweede Wereldoorlog om uiteindelijk in het heden een muziekrepetitie in een hooggelegen hotelkamer binnen te waaien.
Petomaan, Necrofiel, Trompettist is een muzikaal rariteitenkabinet met smakelijke verhandelingen over onvoorstelbaar onsmakelijke zaken. Lucht wordt op alle mogelijke manieren het toneel opgeblazen: uit de pantalon van de beroemde petomaan, uit de roodgestifte mond van de zangeres of uit het instrument van de zweverige trompettist. Waar hun ademtocht een komische, tragische of melodische klank krijgt, wordt de muziek geboren. Morbide of lachwekkend pervers?
première 9 maart 2000 in de Toneelschuur in Haarlem
tournee maart t/m juni 2000