“Telefoonsnoer als wurgkoord”
“Mooi spel.”
“Marks suggereert meer dan zij werkelijk laat zien. Die subtiliteit past bij een vrouw die vooral bang is haar ex tegen zich in het harnas te jagen en daarmee het laatste contact voortijdig te verliezen.”
“Versmade minnares lijdt en verleidt aan de telefoon”
“De drie musici bieden Marks mooi tegenspel; afwisselend lijkt de muziek te plagen, te troosten of, in woordenloze passages, stille gedachten te verklanken.”
“In haar stemmig decor (Sacha Zwiers) speelt Marks een zeer fraaie rol als de verlaten vrouw.”
“Marks lijdt 3en verleidt, kreunt en kruipt en klimt zowat in die hoorn, in die draad, die laatste lijn, die lifeline. Knap. En zo invoelbaar. Toen net zo goed als nu.”
“De muziek van Maarten Ornstein onderstreept en intensiveert de gevoelens van de vrouw - de onrust van het wachten, de duistere angsten, de opstandige gedachten.”
“De voorstelling is ronduit prachtig: elegant en licht en tegelijk hevig emotioneel.”
“Ria Marks geeft die flemende, kruipende, soms met een vlijmscherp naaldje radeloos terugvechtende vrouw beeldschoon gestalte.”
“De muziek, vooral de viool van Jeffrey Bruinsma, helpt haar door te verklanken wat zich in haar hoofd en hart afspeelt.”
“Smachten in de telefoonhoorn”
“Het strijktrio echoot haar woorden in onheilspellende klanken, soms pesterig, licht pizzicato, soms zwaarmoedig, net als de blik van de vrouw.”
“Regisseur Olivier Provily heeft uitstekend begrepen dat alles draait om het grillige tempo van de taal. Ria Marks, die de vrouw speelt, golft door haar woorden.”
“Publiek is voyeur van een laatste liefdeskreet, dat gegeven stemt ongemakkelijk maar is tegelijkertijd opwindend.”
“Het wekt grote bewondering dat Marks in staat is het beeld van een zakkerige, charmante rijke man op te wekken, met slechts een telefoonhoorn als tegenspeler.”
“Er is goed nagedacht over het samengaan van vormgeving, muziek en taal.”
‘Een vrouw voert een telefoongesprek met haar ex-geliefde. De vrouw praat, fluistert, roept, kermt en zwijgt. Alles heeft ze ervoor over om dit laatste gesprek nooit te laten eindigen. Een paar duizend dwingende, gevoelige en niet mis te verstane woorden, één actrice en drie musici, in een onverbiddelijke strijd met dat ene sentiment: De Liefde.
De muziek benadrukt de gevoelens van de vrouw . Haar onrust vanwege het lange wachten, haar diepste angsten en recalcitrante ideeën. Herkenbaar voor iedereen die wel eens heeft liefgehad en verloren.
première 30 mei 2003 in de Toneelschuur in Haarlem
tournee mei en juni 2003, oktober t/m december 2003