Haarlems Dagblad
‘Die voorstelling is eigenlijk een compositie van beelden die in hun stilte veelzeggend zijn. Al het haperende werk dat ik nog zag tijdens...
'}
Langzaam zakte het object kreunend door zijn houten gewrichten. De stalen scharnieren waren door mensenhanden opzettelijk verkeerd geplaatst.Terwijl het mannetje dit gade sloeg, sloeg zijn hart driemaal over -even niets- daarna klopte het, alsof er nauwelijks iets was gebeurd, regelmatig verder.
De voorstelling is geen voorstelling volgens de gebruikelijke normen. Een recensent schreef dat Kopzeer aan die Waanzee zich het best laat vergelijken met een tekenfilm. Het mannetje komt continu vreemde dingen tegen op zijn pad en lijkt alles te kunnen.
‘Het leek of alles kon, alsof alle ‘theatertradities; die in koor stonden te roepen dat zoiets nog nooit vertoond was, met een hoonlach door Van der Woude de mond gesnoerd weren. Maar dat moet je zelf gezien hebben.’
