Henri Michaux was een verwoed onderzoeker en verlegger van grenzen, eerst door letterlijk over de wereld te reizen; later als imaginaire reiziger onder invloed van verdovende middelen, zoals ether en mescaline. Zijn angsten, frustraties en verlangens zette hij om in groteske verhalen en dwarse observaties.

Een aantal van zijn verhalen dient als basis voor de voorstelling Het Huiskameronweer. In een ogenschijnlijk normale huiskamer leeft een, op het eerste gezicht, gewoon gezin. De huiskamer die hen geborgenheid zou moeten bieden, verandert echter langzaam in een kerker waaruit ze niet kunnen ontsnappen. Vader worstelt met de, in zijn ogen, vijandige tijd. Moeder probeert het gezin bij elkaar  te houden, maar raakt zo uitgeput dat ze het liefst zou willen vertrekken.

De kinderen proberen zich staande te houden in de chaos die hun ouders creëren, terwijl de inwonende oom niet weet of hij moet ingrijpen. Net als in het werk van Michaux onthullen kleine gebeurtenissen een hallucinerende werkelijkheid. Een werkelijkheid die zich vlak onder het oppervlak van de ons bekende wereld bevindt.